ΟΧΙ ΦΥΛΑΚΕΣ ΥΨΙΣΤΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΡΚΑΔΙΑ

Τα στοιχεία που έρχονται σήμερα δείχνουν ότι ο αριθμός του πληθυσμού που διαβιώνει ''εντός των τειχών'' συνεχώς και μεγαλώνει, με αποτέλεσμα να αυξάνεται και ο αριθμός των φυλακών. Μέσα σε 5 χρόνια, 6 νέες φυλακές λειτουργούν στην Ελλάδα και από ότι φημολογείται ο αριθμός τείνει να αυξηθεί. Το σύστημα φαίνεται δηλαδή να έχει επιλέξει, στα πλαίσια του ''πολέμου κατά της εγκληματικότητας'', την αύξηση του αριθμού των εγκλείστων (παγκόσμια επιλογή με πρωτοκαθεδρία των ΗΠΑ), μέσα από την αυστηροποίηση των ποινών, την ποινικοποίηση της φτώχειας και των κοινωνικοπολιτικών αγώνων, του τρόπου απονομής της δικαιοσύνης. Πρόκειται για μια κατασταλτική πολιτική που αναβαθμίζεται στις παρούσες συνθήκες, ως απάντηση στις εκρηκτικές κοινωνικές αντιθέσεις που το ίδιο το σύστημα δημιουργεί.

Μια πολιτική που απαντά με την προοπτική της φυλακής, όχι μόνο στην εξαθλίωση, αλλά και στην κοινωνική αγανάκτηση, που εντάσσει στο ''έγκλημα'' όχι μόνο την παραβατικότητα, αλλά και τους κοινωνικοπολιτικούς και εργατικούς αγώνες, που διαμορφώνει όρους φυλακής για ολόκληρη την κοινωνία. Μια πολιτική που προωθεί το χτίσιμο νέων φυλακών υψίστης ασφαλείας, με την σύμπραξη ιδιωτικού και κρατικού κεφαλαίου, αντί της πραγματικής αποσυμφόρησης των φυλακών, που θα προκύψει από την κατάργηση των φυλακών ανηλίκων, τη μη φυλάκιση τοξικομανών, την κατάργηση της προφυλάκισης, την τριετή αμνήστευση όλων των ποινών.

Έτσι με το πρόσχημα της αντιμετώπισης του προβλήματος του υπερπληθυσμού στις φυλακές και προκειμένου να βελτιωθούν οι όροι διαβίωσης των κρατουμένων το υπουργείο δικαιοσύνης προβαίνει στην κατασκευή νέων φυλακών. Είναι όμως το χτίσιμο μιας φυλακής και πόσο μάλλον έτσι όπως κατασκευάζονται, η λύση;

Το χτίσιμο μιας φυλακής δεν λύνει τα προβλήματα, απλά τα μεταθέτει μεγενθυμένα για αργότερα, όπου θα έχουν γεμίσει και αυτές οι φυλακές και θα πρέπει να χτιστούν άλλες προκειμένου να αποσυμφορηθούν. Σε μια εποχή λοιπόν, όπου η οικονομική και κοινωνική κρίση οξύνεται, η φτώχεια γίνεται μεγαλύτερη και η ανεργία καλπάζει, σε μια εποχή όπου οι ταξικές ανισότητες βαθαίνουν και οι κοινωνικοί και πολιτικοί αγώνες καταστέλλονται ή ποινικοποιούνται, όλοι είμαστε ''εν δυνάμει κρατούμενοι'', ταυτόχρονα όσο η χρήση ουσιών παραμένει αδίκημα και οι χρήστες αντί θεραπείας φυλακίζονται, όσο οι μετανάστες και οι πρόσφυγες θα βρίσκονται στην χώρα μας χωρίς χαρτιά, όσο οι προφυλακίσεις θα μοιράζονται απροκάλυπτα, κατά παράβαση του νόμου, καταργώντας στην ουσία το τεκμήριο της αθωότητας και οι ποινές θα μοιράζονται χωρίς φειδώ, όλο και περισσότεροι άνθρωποι θα βρίσκονται στην απελπιστική θέση ενός κρατούμενου. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε λοιπόν ως κοινωνία, ότι η υπόθεση δικαιοσύνη-φυλακές μας αφορά όλους και πρέπει να γίνει και δικιά μας υπόθεση και φυσικά το πρόβλημα δεν λύνεται με την δημιουργία νέων φυλακών και μάλιστα υψίστης ασφαλείας, που εδώ θα πρέπει να τονίσουμε ότι δεν έχει σχέση με την παροχή ασφάλειας αλλά με τα χρήματα που θα επενδυθούν και θα ωφεληθούν οι μεγάλες εταιρείες που επενδύουν σε αυτό τον τομέα.