ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ

Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα της Ευρώπης (και του κόσμου νομίζω) που έχει ακόμα «πανελλαδικές εξετάσεις» για την είσοδο των νέων στα Πανεπιστημιακά ιδρύματα. Είναι δηλαδή η μόνη χώρα στην οποία η επιλογή των κατάλληλων και ικανών σπουδαστών για μια Πανεπιστημιακή σχολή γίνεται ερήμην της σχολής αυτής αλλά και κυρίως ερήμην της επιθυμίας των ιδίων των ενδιαφερομένων αφού τα «μόρια» τους στέλνουν τυχαία σε οποιαδήποτε σχολή ανά την επικράτεια!

Αυτό έχει ως συνέπεια να είναι επίσης μοναδική χώρα στην άνθιση της παραπαιδείας και της φοιτητικής μετανάστευσης. Στην Ελλάδα σήμερα είναι σαφές ότι υπάρχουν δύο «παιδείες». Η ιδιωτική (νηπιαγωγείο-δημοτικό-γυμνάσιο-Λύκειο-φροντιστήρια-ιδιαίτερα-ιδιωτικά κέντρα σπουδών-σπουδαία ιδιωτικά Πανεπιστήμια του εξωτερικού) για τους έχοντες πολίτες Α’ κατηγορίας, και η δημόσια «δωρεάν παιδεία» για τους πολίτες Β’ κατηγορίας και τους μετανάστες. Η μεν ιδιωτική παιδεία είναι η καλύτερη δυνατή και κατά κανόνα εξασφαλίζει τα «φιλέτα» της αγοράς εργασίας σ’ όσους μπορούν να την ακολουθήσουν. Το μόνο της πρόβλημα είναι ότι δεν κατάφερε να έχει φανερά και εντόπια ιδιωτικά Πανεπιστήμια, λόγω του συντάγματος και των αντιδράσεων της αριστεράς. Η δημόσια παιδεία βρίσκεται σε διαρκή αποσύνθεση τα τελευταία 30 χρόνια. Αν χάσει και το τελευταίο της οχυρό (τα δημόσια Πανεπιστήμια) είναι καταδικασμένη σε πλήρη διάλυση. Οπότε δεν πρέπει να μας εκπλήσσει η σφοδρότητα της σύγκρουσης για την παιδεία σε μια τόσο πλαδαρή εποχή που ζούμε. Και οι δύο πλευρές γνωρίζουν καλά τι διακυβεύεται σ’ αυτή τη μάχη.
Ερχόμενοι στο πρόβλημα της παιδείας μας, μπορούμε να το συνοψίσουμε ως εξής:

1. ΠΑΡΑΠΑΙΔΕΙΑ
2. ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ
3. ΑΝΥΠΑΡΞΙΑ ΕΛΕΓΧΟΥ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ
4. ΤΑΥΤΙΣΗ ΔΙΠΛΩΜΑΤΟΣ-ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΟΣ
5. ΑΝΥΠΑΡΞΙΑ ΕΛΕΓΧΟΥ ΓΝΩΣΕΩΝ.

Η Λύση κατά την άποψή μου είναι η εξής:
1. ΑΜΜΕΣΗ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΠΑΣΗΣ ΦΥΣΕΩΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΩΝ-ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΩΝ ΣΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ με ταυτόχρονη ΑΠΟΣΥΝΔΕΣΗ ΔΙΠΛΩΜΑΤΟΣ-ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΟΣ (καθιέρωση διετούς ΑΣΚΗΣΕΩΣ και ΑΥΣΤΗΡΩΝ εξετάσεων αδείας επαγγέλματος

Αυτή η ενέργεια θα οδηγήσει το σύστημα της παραπαιδείας σε κατάρρευση και θα θέσει γονείς και καθηγητές και μαθητές προ των ευθυνών τους όπως και στην υπόλοιπη Ευρώπη, όπου οι σπουδές που θα ακολουθήσει ο μαθητής δεν καθορίζονται από μια εξέταση ικανότητας απομνημόνευσης μιας ώρας ενώπιον αγνώστων εξεταστών, αλλά από όλους τους παραπάνω παράγοντες με βάση την επιθυμία και τις ικανότητες του μαθητή. Πχ. Ενας μαθητής του 15 στη Γαλλία (που είναι πολύ καλός) δεν διανοείται να πάει ιατρική, χωρίς κανεις να του το απαγορεύει, γιατί ξέρει ότι θα ήταν μάταιος κόπος αφού δεν είναι άριστος με 19-20. Αν παρά ταύτα είναι ξεροκέφαλος και επιμείνει ή τον αναγκάσουν οι υπέρμετρα περήφανοι γονείς του, μόλις τελειώσει το Α’ έτος εγκαταλείπει (μαζί με το 50% περίπου των φοιτητών όλης της Γαλλίας).
(Ο συνωστισμός στούς πρωτοετείς δεν θα διαρκέσει πάνω από 2-3 χρόνια οταν αντιληφθούν οι πάντες οτι, όπως σε όλη την Ευρώπη, το πτυχίο δεν εξασφαλίζει χρήματα αλλά είναι από τις πλέον επισφαλείς επενδύσεις )

2. ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΗ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΩΝ (και ΞΕΝΩΝ ΓΛΩΣΣΩΝ) ΣΤΗ Μ. ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΜΕ ΚΙΝΗΤΡΑ (αναγνώριση όλων των χρόνων εργσίας ως συντάξιμα-πρίμ παραγωγικότητας
κ.α. ).
Είναι προφανές ότι παιδεία δεν γίνεται με την αφρόκρεμα των καθηγητών στα ιδιαίτερα, τα ιδιωτικά σχολεία και τα φροντιστήρια….
3. ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ ΕΥΡΩΠΑΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΕΛΕΓΧΟΥ (Με σημαντική συμμετοχή των μαθητών και των γονέων στην κρίση των καθηγητών)
4. ΕΠΙΒΟΛΗ ΚΑΙ ΑΥΣΤΗΡΟΠΟΙΗΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ απο την Γ΄ γυμνασίου μέχρι και μέσα στο πανεπιστήμιο αλλά και στα μεταπτυχιακά τμήματα (π.χ.μηδενισμός κόλλας γραπτου σε οποιαδήποτε βαθμίδα σε περίπτωση αντιγραφής).

Αυτά πιστεύω είναι τα βασικά βήματα που πρέπει να γίνουν ΑΜΜΕΣΑ για την διασωση της παιδείας πριν σκεφτούμε τι θα κάνουμε για την βελτίωσή της και για την εξεύρεση του καταλληλότερου για την Ελλάδα εκπαιδευτικού συστήματος.

Αν παρ' ελπίδα αυτή η λύση δεν επιλεγεί, τότε η μοναδική εναλλακτική λύση θα ήταν η ΠΛΗΡΗΣ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΛΥΚΕΙΟΥ. Ήτοι να ενοικιασθούν με χαμηλό ενοίκιο τα κτίρια των Δημοσίων λυκείων με τον εξοπλισμό τους στους ιδιώτες φροντιστηριούχους που θα αναλάβουν εξ ολοκλήρου την παιδεία του λυκείου. Το κράτος σ΄αυτή την περίπτωη θα διατηρήσει το δικαίωμα να κάνει Πανελλαδικές προαγωγικές εξετάσεις στο τέλος της Α', Β΄και Γ' Λυκείου με το υφιστάμενο σύστημα των Πανελλαδικών. Ο μέσος όρος της βαθμολογίας αυτών των 3 Πανελλαδικών εξετάσεων θα αποτελεί και τον κατατκτήριο βαθμό επιτυχίας των μαθητών στα ΑΕΙ και ΤΕΙ. Το λύκειο θα ονομασθεί Προπανεπιστημιακό κολλέγιο και θα έχει την ιδια διεθνή αναγνώριση με τα ξένα κολλέγια.

Παράλληλα με την ιδιωτικοποίηση του Λυκείου θα πρέπει να επιτραπεί η δημιουργία Αγγλόφωνων Ιδιωτικών Πανεπιστημίων και ΤΕΙ, εντός της χώρας, κατα το πρότυπο της Κύπρου και των υπολοίπων χωρών της Ε.Ζ. Ώστε να σταματήσει η αιμορραγία της φοιτητικής μετανάστευσης.