La dérive du Musée du Louvre : les Arts de l’Islam

La dérive du Musée du Louvre : « les Arts de l’Islam »

Depuis un certain temps, dans l’indifférence générale, les Iraniens assistent, impuissants, au détournement de leur identité culturelle par le Musée du Louvre, pour des motifs politiques et marchands.
Sans vouloir mésestimer les pays arabes et la religion musulmane, ils voient leur spécificité artistique attribuée à un concept sans signification culturelle, démuni de véracité historique : « Les Arts de l’Islam ».

La dernière démarche contestable est l’exposition « Les Arts de l’Islam », inaugurée en grande pompe, envahissant tous les médias, sans mentionner que la majorité des objets exposés appartenait à l’Iran pré et post-islamique.

Tous, indignés, nous voudrions connaître la définition, que donne ce prestigieux musée, des Arts de l’Islam.

Pourquoi ne pas séparer l’art et la religion ?
Pourquoi montrer la vie de Mahomet ?
Comment les responsables du Musée du Louvre, et particulièrement ceux de sa section islamique, ont-ils pu mettre dans le même sac les arts nés des cultures les plus diverses, enracinées souvent dans une Histoire plusieurs fois millénaire, en les étiquetant « Les arts de l’Islam » ?

Que deviennent alors l’identité propre et l’apport de chaque culture ?
Quels étaient les Arts encouragés par l’Islam ?
Oublie-t-on l’invention de la calligraphie pour cause d’interdiction du portrait dans l’Islam ?
L’histoire ne nous apprend-t-elle pas le bannissement de l’art (en particulier la musique et la peinture) dès l’arrivée de l’Islam en Perse ?

Les spécialistes du Louvre ignorent-ils que le grand Ferdowsi, auteur du monumental Livre des Rois au 10e siècle, faisait l’éloge, sa vie durant, de la culture et de la langue de la Perse préislamique ?

Omar Khayyam et Hafez n’ont-ils pas fait l’éloge de la musique, du vin et des plaisirs de la vie ?

A-t-on oublié que l’art, la poésie et la littérature ont toujours été les instruments de combats contre l’obscurantisme et le moyen de préserver jalousement l’héritage d’une histoire millénaire ?
Nous, les iraniens, saisis d’une immense tristesse face à la confiscation de notre art et de notre culture, nous insurgeons contre les visées politiques qui se cachent derrière cette exposition et qui entachent l’image du Louvre.

Nous déplorons que le Musée du Louvre, phare de la culture, nous fasse croire que l’histoire de l’Iran, de l’Inde, de la Turquie ou de l’Egypte a commencé avec l’Islam .
Nous insistons également sur l’arrêt des tentatives similaires à l’avenir en nous demandant s’il ne serait pas plus judicieux de consacrer un département entier à l’art pré et postislamique de l’Iran.
Association Parsigooyan Paris

دادخواست نامه ای از سوی انجمن پارسی گویان پاریس،
از برای برپایی نمایشگاه « هنرهای اسلامی»‌ در گنج خانه ی « لوور»

‫ از چندی پیش، در میانِ بی انگاریِ جهانیان، ایرانیان در ناتواناییِ هرچه بیشتر، گواه تاراج شناسه ی (هویت) فرهنگیِشان، بدست گنج خانه ی (موزه) «لوور» و به سود جهان عرب هستند و بخوبی می دانند که چرایِ آنهم تنها و تنها داد و ستدهای سیاسی و اقتصادی می باشد و بس !
بی آنکه خدای ناخواسته، ایرانیان در پِیِ خوارداشتِ (توهین) کشورهای عرب و مسلمان، باشند، گواهند که هر از چند گاهی و از هر راهی که شده، به شاهکارهای هنری و دانشیِ آنان، زیر نام « هنرهای اسلامی» یا « دانش اسلامی»، دست درازی شده و پدیده های هنری و دانشی شان، بی آنکه از شناسه ی (هویت) آنها سخنی به میان آید، به گونه ای شناسانیده می شوند که به هیچ روی با راستی ها و درستی های تاریخی همخوانی ندارد !

واپسین تلاش « لوور»، به رَوَند نکوهش برانگیزِ گذشته، ساختنِ هشتمین بخش «لوور»، ویژه ی نمایشگاه "هنرهای اسلامی" است که گشایشِ آن با هیاهوی بسیار در رسانه های همگانی فرانسه، همراه بود. و این ترفندبازیها خشمِ بسیارِ ما ایرانیان را برانگیخته است.

پرسش ما از دست اندرکارانِ «لوور» این است که از دید آنها « هنر » چه چَمی (معنایی) دارد؟
فَرنشینانِ (مسئولان) «لوور»، به ویژه سرپرستانِ بخش «هنرهای اسلامی» چگونه توانسته اند هنرهای برخاسته از فرهنگهای گوناگون که بیشترِ آنان از تاریخی چندین هزار ساله برخوردارند را در یک جا گردآورده و بنام «هنرهای اسلامی» جا زده و بر آنان برچسب اسلامی بزنند؟

پرسش اینست: پس شناسه ی(هویت) این هنرمندان و این فرهنگها چه میشود؟ آیا گردانندگان گنج خانه ی (موزه) "لوور" فراموش کرده اند که "فردوسی"، این استاد بزرگِ سخن پارسی، که سی سال از زندگی خود و همه ی داراییَش را گذاشت تا توانست زبان پارسی و شناسه ی ایرانی، که در پی چیرگیِ مسلمانها بر ایران، به نابودی کشیده شده
بود، را دوباره زنده کند؟

او در شاهکارش « شاهنامه» می گوید :
بسی رنج بردم در این سال سی سخن زنده کردم بدین پارسی
و یا خیام، آن اندیشمندِ فرزانه، که در سروده هایش نشانی از مسلمانی و اسلام دیده نمی شود را کجا می توان "هنرمند اسلامی" نامید ؟

ویا حافظ، پیر دیر مغان، که فریاد بر می آورد :

به باغ تازه کن آیینِ دینِ زرتشتی
کنون که لاله برافروخت آتشِ نمرود

را با هیچ ترفندی نمی توان به اسلام چسبانید و هنرِ آنان را در «هنرهای اسلامی» جا زد
‫‬ ما ایرانیان با تلخیِ بسیار به این تاراج هنر و فرهنگ خود می نگریم و در برابر این سودجوییِ سیاسی و اقتصادی، که پشت چنین نمایشگاهی پنهان شده، بپا می خیزیم.
چون در پِیِ سَده ها سال زندگی در زیرِ چیرگیِ اسلام، بخوبی دریافته ایم که نه تنها " هنر" به دست اسلام سرکوب شده که هنرمندان نیز به ناچار آفرینندگی خود را پیوسته پنهان کرده اند.

‫‬ آیا دست اندر کاران «لوور» فراموش کرده اند که « هنر» برایِ ایرانیان، همواره یکی از ابزارهای مبارزه در برابرِ بی خردی و برای پاسداریِ مانداک های (میراث) چندین هزار ساله ی سرزمینشان بوده است؟

‫‬ ، فَرنشینِ گرامیِ «لوور"، تنها از شما و سرپرستِ این نمایشگاه، Monsieur Henri Loyette

درخواست می کنیم دستور دهید Madame Sophie Makariou
تا به روشنی به ما پاسخ داده شود که چرا به بازدیدکنندگان این نمایشگاه پذیرانده میشود که در ایران، ترکیه، ، مِسر (مصر) و … « هنر » با اسلام آغاز شده است ؟

‫‬ ما در پایان براین پای می فشاریم که در آینده، از اینگونه دست درازی ها به فرهنگ و شهرنشینیِ (تمدن) ایران، خودداری شود.

‫‬ ایران، سرزمینی است با هفت هزار سال تاریخ و یکی از پایه گذارانِ شهرنشینیِ (تمدنِ) در جهان، که شایستگی و سزاواریِ بسیاری دارد.

آیا بهتر نمی باشد که گنج خانه ی (موزه) «لوور» به برپاییِ بخشی
ویژه ی ایران بپردازد که در آن، بازمانده های تاریخی، فرهنگی و هنریِ دورانِ پیش و پس از اسلام را یکجا در آن بگنجاند؟

Louvre Museum's last drift : “Arts of Islam”
For some time, Iranians have watched the Louvre Museum use its cultural identity for political and commercial ends, and in the midst of general indifference, have been powerless to do anything about it.

While not wishing to under-estimate Arab countries and the Islamic religion, they see their artistic specificity attached to a concept bereft of cultural meaning, stripped of historical veracity: “Arts of Islam”.
The last contestable step is the exhibition called “Arts of Islam”, which opened with big pomp, was splashed all over the media, but which failed to mention that the majority of the objects on show belonged to pre and post-Islamic Iran.

We are outraged and would like to know how this prestigious museum defines what it terms “Arts of Islam”.

Why not separate art from religion? Why show the life of Mahomet? How can the people in charge of the Louvre Museum and particularly those who head its Islamic section, put arts born out of the most varied of cultures, rooted often in history that’s several thousand years old, under the same label “Arts of Islam”?

What is then the proper identity and contribution of each separate culture? Which Arts were encouraged by Islam? Should we forget the invention of penmanship (calligraphy) because of the prohibition of portraits in Islam? Doesn't history teach us that art was banished (especially music and painting) soon after the arrival of Islam in Persia?

Are the specialists at The Louvre unaware of that the great Ferdowsi, author of monumental “Book of Kings” in the 10th century, spoke, during his life-time, in praise of the culture and the language of pre-Islamic Persia?

Didn't Khayyam and Hafez speak in praise of music, wine and the pleasures of life? Is it possible to forget that art, poetry and literature have always been used as tools to fight religious obscurantism, as a means of jealously preserving the heritage of a thousand year-old history?

We, Iranians, overwhelmed by great sadness over the confiscation of our art and culture, reject the hidden political agenda behind this exhibition and which tarnish the image of The Louvre. We deplore that The Louvre Museum, a reference in the world of culture, would have us believe that the history of Iran, India, Turkey or Egypt started with Islam.

We also stress that there should be no more projects of this kind, and to this end, ask whether it would not be more judicious to devote one department to the pre and post-Islamic art of Iran.

Parsigooyan Paris Association