Free Amir Khosrow Dalirsani

HRANA – Judge Mogheyseh of the 28th Branch of the Revolutionary Court sentenced Amir Khosrow Dalirsani, a national-religious activist (Iranian National Front supporter) and member of the Committee Against Arbitrary Arrests, to four years in prison.

According to information received by HRANA reporters, on Sunday, May 16, 2010, Amir Khosrow Dalirsani was transferred from ward 350 of Evin Prison to Branch 28 of the Revolutionary Court to receive his sentence.
Dalirsani was arrested in the aftermath of the popular protests on December 27, 2009 (Ashura), and charged with "gathering and collusion with the intent to commit crimes against national security.”

The Committee against Arbitrary Arrests was formed in July 2007 by a coalition of reputable national-political organizations and national-religious groups.

در تاریخ ۱۳ دی ماه سال ۱۳۸۸ با حمله ماموران امنیتی به منزل شخصی اش بازداشت شد
بازداشت و محاکمه پس از حوادث عاشورای

بازداشت وی در راستای مجموعه بازداشت های موسوم به حوادث پس از انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۳۸۸ انجام شد که در آن به بهانه اعتراضات مردمی به نتایج انتخابات خیل فعالان سیاسی و مدنی در ایران بازداشت و به حبس های طولانی مدت محکوم شدند.

وی پس از گذراندن دو ماه بازداشت در سلول انفرادی به بند ۳۵۰ زندان اوین منتقل شد.

جلسه رسیدگی به اتهامات وی در تاریخ ۱۱ اردیبهشت ماه سال ۱۳۸۹ در شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب با ریاست قاضی مقیسه تشکیل شد و وی به اتهام «اجتماع و تبانی به قصد ارتکاب جرایم علیه امنیت کشور» به چهار سال حبس تعزیری محکوم شد. رای صادره در دادگاه تجدید نظر تایید شد و در تاریخ ۳ مرداد ۱۳۸۹ به رویت وکیل وی رسید

از زمان صدور حکم تا کنون وی بدون استفاده از حق مرخصی در زندان به سر می برد.

امیر خسرو دلیر ثانی از داخل زندان هم به فعالیت های خود ادامه داده است و از امضا کنندگان بیانیه های مشترکی است که از بند ۳۵۰ زندان اوین به مناسبت های مختلف منتشر گردیده و بر ادامه مبارزات و مواضع تا احقاق حقوق تاکید می شود که معروفترین آنها بیانیه معروف به ۱۴ نفر است که با بهره گیری از سخنان محمود احمدی نژاد در مجمع عمومی سازمان ملل متحد، خواستار تشکیل گروه مستقل حقیقت یابی برای بررسی حقایق مربوط به انتخابات ریاست جمهوری و حوادث پس از آن و انتشار بی طرفانه نتایج کارگروه شدند.

در بهمن ماه ۱۳۸۹ وی به دلیل ادامه اعتراضات از داخل زندان و عدم همکاری با ماموران وزارت اطلاعات برای مدت کوتاهی به بند ۲۰۹ زندان اوین - بند امنیتی وزارت اطلاعات - منتقل شد
پیگیری شورای فعالان ملی-مذهبی و سازمان های حقوق بشری ]
شورای فعالان ملی-مذهبی در تاریخ ۱۵ دی ماه ۸۸ درباره شدت گرفتن بازداشت فعالان سیاسی و احزاب در ایران پس از ناآرامی های روز عاشورا هشدار داده است. بر اساس این بیانیه، "پس از سرکوب خونین مردم در عاشورا و راه اندازی سناریوهای رسانه‌ای و تبلیغاتی، موج جدید دستگیری روزنامه‌نگاران و فعالان سیاسی- مدنی از طیف‌های مختلف آغاز شده است."

در این بیانیه با نام بردن از ابراهیم یزدی، دبیرکل نهضت آزادی ایران و چند عضو دیگر این حزب و امیر خسرو دلیر ثانی، عضو شورای مرکزی جنبش مسلمانان مبارز از افزایش فشار سیاسی بر فعالان ملی- مذهبی خبر داده است و بازداشت "غیرقانونی و غیرمنصفانه" روزنامه نگارانی مانند مرتضی کاظمیان و عبدالرضا تاجیک و قطعی شدن حکم "ناعادلانه" مجازات حبس و تبعید احمد زیدآبادی را مورد اعتراض قرار داده است.

سازمان عفو بین الملل و گزارشگران بدون مرز نیز در بیانیه مشترکی که در تاریخ جمعه ۲۵ تیر ماه منتشر شد، با ابراز نگرانی از وضعیت سلامت زندانیان عقیدتی در ایران، محروم کردن این افراد را از معالجات پزشکی مصداق شکنجه دانستند.

در بیانیه آنها آمده است: "هر دو سازمان بر این باورند که محرومیت از درمان پزشکی تحمیل شده بر زندانیان با هدف اعمال فشار بیشتر بر زندانیان و خانواده های آنها انجام می گیرد."

بر اساس منشور حقوق بشر سازمان ملل متحد و آیین نامه اجرایی زندان ها در ایران، عدم کمک درمانی به زندانیان بیمار، نوعی شکنجه محسوب می شود.

در این بیانیه آمده است: "بنا به میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی که ایران یکی از امضا کنندگان آن است، محروم کردن از درمان پزشکی می تواند نقض ممنوعیت شکنجه و رفتار ظالمانه، ضد انسانی و یا تحقیر آمیز محسوب شود."

عفو بین الملل و گزارشگران بدون مرز مقامات ایران را مسئول سلامت و امنیت زندانیان عقیدتی دانستند

این دو سازمان مدافع حقوق بشر فهرستی از اسامی زندانیان عقیدتی و روزنامه نگاران زندانی در ایران را منتشر کرده اند و از مقامات ایران خواسته اند که با درمان پزشکی همه زندانیان عقیدتی و افراد نامبرده شده در بیانیه موافقت کنند.

شیوا نظر آهاری، مسعود باستانی، حسین کاظمینی بروجردی، امیر خسرو دلیرثانی، رحیم غلامی، کوهیار گودرزی، نادر کریمی جونی، منصور اسانلو، محمدصدیق کبودوند، مسعود لواسانی، مجتبی لطفی، مهدی محمودیان، سعید متین پور، ابوالفضل عابدینی نصر، حامد روحی نژاد، عیسی سحر خیز، علی صارمی، هنگامه شهیدی، بهروز توکلی، مجیدتوکلی، بهروز جاوید تهرانی و احمد زید آبادی زندانیانی هستند که نامشان در این بیانیه مشترک آمده است.
فعالیت در کانون مدافعان حقوق بشر (پیش از بازداشت) ]در ادامه فعالیت در کانون مدافعان حقوق بشر، امیر خسرو دلیر ثانی به همراه اعضای این کانون در مراسم اعطای تندیس "تلاشگر حقوق بشر" به آیت الله منتظری شرکت کرد.

کانون مدافعان حقوق بشر ایران در روز پنج شنبه ۱۹ آذر ماه ۱۳۸۸ مطابق با روز جهانی "حقوق بشر" با حضور در بیت آیت الله العظمی منتظری، ضمن اعلام وی به عنوان برنده "تلاشگر حقوق بشر" در سال ۱۳۸۸ این تندیس را به آیت الله منتظری اعطا کردند. در این دیدار آقایان دکتر ابراهیم یزدی، دکتر حبیب الله پیمان، دکتر عبدالفتاح سلطانی، دکتر محمدعلی دادخواه، تقی رحمانی، عبدالرضا تاجیک، عطاءالله شیرازی، حسین نوری زاده، امیر دلیرثانی و خانم نرگس محمدی از اعضاء کانون مدافعان حقوق بشر ایران حضور داشتند .
اعتصاب غذا در زندان اوین در پی درگذشت هاله سحابی

در پی درگذشت هاله سحابی، امیر خسرو دلیر ثانی به همراه هدی صابر از دیگر فعالان ملی مذهبی از روز ۱۲ خرداد سال ۱۳۹۰ دست به اعتصاب غذای تر زدند. این اعتصاب غذا بدون طرح هر گونه مطالبه و خواسته شخصی آغاز شد و بر اساس بیانیه منتشر شده دلیل آن "اعتراض به فاجعه روز چهارشنبه ۱۱ خرداد ماه ۹۰ و تهاجم منجر به مرگ فرزند اول سحابی بزرگ که مادرصفت و خواهرگونه در خدمت مردمان و آسیب دیدگان وقایع دو سال اخیر میهن بود" می باشد. در جریان این اعتصاب غذا هدی صابر در روز ۲۰ خرداد ماه در بیمارستان مدرس تهران برا اثر عوارض ناشی از اعتصاب غذا وسکته قلبی و ضرب شتم در زندان درگذشت. امیر خسرو دلیر ثانی پس از مرگ هدی صابر همچنان به اعتصاب غذای خود ادامه داد و سرانجام پس از آگاهی از درخواست جمعی از فعالان مدنی برای اتمام اعتصاب غذای وی و هدی صابر در روز ۲۴ خرداد ماه پس از ۱۳ روز به اعتصاب غذای خود پایان داد. و در حالی که به لحاظ روحی و جسمی در وضعیت نامساعدی قرار داشت به خانواده خود گفت که اگر می گذاشتند هدی هم این پیام ها را بشنود مطمئنا زودتر از اینها به اعتصاب غذایش پایان می داد و چنین وقایع ناگواری رخ نمی داد.
اعتصاب غذای مجدد در پی درگذشت هدی صابر

امیر خسرو دلیر ثانی به همراه ۱۱ زندانی دیگر بند ۳۵۰ زندان اوین از روز ۲۸ خرداد ماه ۱۳۹۰ اعتصاب غدای نامحدودی را آغاز کرد وی پیش از این نیز به همراه هدی صابر در اعتراض به مرگ هاله سحابی ۱۳ روز اعتصاب غذا کرده بود و پس از پایان اعتصاب غذا در ۲۴ خرداد ماه بار دیگر از روز ۲۸ خرداد ماه و در اعتراض به مرگ هدی صابر دست به اعتصاب غذای نامحدود زد.