Free Retired Teacher Mohammad-Amin Agoshi

Mahmood Amiry-Moghaddam, Spokesperson of Iran Human Rights: "Violence and executions are the only ways Mr. Khamenei and the rest of the Iranian regime know of that can save their regime."

Mohammad Reza Agoshi is a retired, 53-year-old teacher and a father of five. He is also the primary caretaker of his elderly mother. After his arrest the Iranian government stopped payment of Agoshi's pension. In abject poverty, his son sold one of his kidneys to raise the money necessary to visit his exiled father.

Here is a letter written by MR Mohammad Amin Agoshi a prisoner in Iran:

استمداد معلم زندانی کرد محمد امین آگوشی از گزارشگر ویژه حقوق بشر
شنبه ، 27 خرداد 1391 ، 08:42 | نوشته شده توسط فعالين حقوق بشر و دمکراسی در ایران | چاپ | فرستادن به ایمیل

تقاضای استمداد معلم بازنشسته زندانی محمد امین آگوشی خطاب به کمیسر عالی ، گزارشگر ویژه حقوق بشر و سایر مراجعه بین المللی که جهت ارسال به این مراجع و انتشار در اختیار "فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران " قرار گرفته شده است.

متن تقاضای استمداد که به کمیسر عالی و گزارشگر ویژه حقوق بشر ارسال شده است به قرار زیر می باشد:

گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل متحد در ایران دکتر احمد شهید

اینجانب محمد امین آگوشی معلم بازنشسته اهل پیرانشهر که 53 سال سن دارم و دارای 5 فرزند و همسر و یک مادر پیر هستم . در مورخه 1/1/86 توسط حفاظت اطلاعات سپاه آذربایجان غربی به اتهام ارتباط با اقلیم کردستان در پیرانشهر دستگیر شدم و همان روز به اورمیه و بازداشگاه 81 رمضان منتقل شدم در بدو دستگیری مورد آزار و اذیت و بی احترامی قرار گرفتم مدت 7ماه و21 روز در سلول های انفرادی تحت سخت ترین فشارهای روحی مورد بازجوئی قرار گرفته و شبانه روز به طور مداوم در محیط بازداشگاه با چشمان بسته توسط افراد حفاظت بازجویی می شدم و سوالات بی ربط و بی مورد که با اتهام من بی ربط بود بارها پرسیده می شد و باید به دلخواه آنان جواب میدادم .در مورد عدم رعایت حقوق شهروندی زیاد اعتراض میکردم آنها با تهدید میگفتند حقوق شهروندی برای ما معنی ندارد.

بعد از پایان بازجویی از آنجا که خیلی افسرده و در شرایط بحران روحی بودم و مدرکی برای محکومیتم نبود با قرار وثیقۀ صدوپنجا میلیون تومانی آزاد شدم بازپرس پرونده آقای باغبان قاضی دادسرای نظامی ارومیه شخصی باسواد و درستکار وعادل بود همیشه سعی داشت مرا با سند آزاد کند نمیگذاشتند لذا بازپرس پرونده تحت فشار کیفر خواست صادره را به عنوان شروع به جرم صادر کرد و نظرش این بود به دلیل فقدان ادله کافی شروع به جرم محسوب شود اما دادستان دادسرای نظامی مخالف کیفر خواست بود علیرغم وجاهت قانونی دادستان کیفر خواست را تغییر داد و از دادگاه در خواست تشدید تامین بازداشت موقت نمود.

فلذا بعد از یکسال در مورخه ی 88/2/26 از سوی شعبه ی دو دادگاه نظامی ارومیه احضار شدم قاضی دادگاه بنام حافظ غفاری که شخصی عصبانی و سابقۀ بیماری داشت فوری قرار وثیقه را لغو و مرا به زندان ارومیه منتقل نمود بعد از چهار ماه جهت دادرسی به دادگاه بدرقه شدم قاضی دادگاه ضمن پذیرش کیفر خواست غیر قانونی و بدون درخواست دفاعیات وکیل و خودم و از روی حدس و گمان با درخواست دادستان با اشد مجازات کیفر خواست صادره مطابق ماده 24 جرایم نیروهای مسلح و بند ج رای اعدام را صادر کرد و به قول قاضی پرونده از بابت رای صادره در عذاب وجدان بود و حتی حفاظت و اطلاعات طی نامه رسمی جرایم درخواست تخفیف مجازات کرده بودند .

نظر به اینکه بنده مرتکب جرم نشده بودم و مجازات اعدام یک اقدام غیر انسانی بود در مهلت قانونی بشدت به رای صادره اعتراض کردم پرونده به شعبه 31 دیوان عالی کشور ارجاع و ریاست شعبه 31 دیوان آقای محمد سلیمی بدون اینکه پرونده طولانی مرا قرائت کند با استعانت از خدا و وجدانش رای صادره را تایید نمود .

پرونده جهت اجرا به اجرای احکام دادسرای نظامی ارومیه فرستاده شد در نهایت از آنجا که میدانستم حکم غیر قانونی و خلاف شرع اسلام بوده و هست مطابق ماده 272 آیین دادرسی کیفری از دیوان عالی کشور درخواست اعاده دادرسی نمودم لازم بذکر است در جریان فرستادن لوایح از آنجا که مظلوم واقع شده جریان را رسانه ای کردم و پرونده دوباره به شعبه 31 دیوان فرستاده شد . رئیس شعبه آقای سلیمی عوض شده بود لذا قضات شعبه 31 ضمن نقض پرونده دستور مجوز اعاده دادرسی به شعبه ی هم عرض را صادر نمود لذا بعد از انکه یکسال زیر اعدام بودم در اسفند ماه 89 به شعبه هم عرض دادگاه شعبه یک نظامی احضار شده و در یک جلسه ی دادرسی تفهیم اتهام شدم از آنجا که در رای دیوان هنگام پذیرش اعاده دادرسی ذکر شده بود تغییر کیفر خواست وجاهت قانونی ندارد ولی با همان کیفر خواست علیه بنده اعلام جرم شد و قاضی شعبه هم عرض با همان ماده 190 قانون مجازات اسلامی که گزینه ی چهارم آن ماده نفی بلد حد شرعی حکم 10 سال تبعید به زندان زاهدان را صادر کرد ضمنا گزینه اول و دوم ماده همان اعدام میباشد که قبلا در رای اولیه لحاظ شده بود مجددا به رای صادره اعتراض کردم و شعبه 31 دیوان عالی کشور با فشار دادستانی دادسرای ارومیه رای شعبه هم عرض را ابرام و تایید نموده است از آنجا که مریض بوده وبرابر گواهی پزشکی دارای ناراحتی مزمن اعصاب میباشم و مدت 4 سال است با این وضع تحمل حبس مینمایم وادامه حبس به معنای مرگ تدریجی بنده بوده و هست و از طرف دیگر تبعید کردن بیشتر به خانواده ام صدمه خواهد زد و در حقیقت اعضای خانواده ام دارن مجازات می شوند.

در وهله اول ازکمیساریای عالی حقوق بشر و مجامع بین المللی و نهاد های حقوق بشری استمداد می کنم تا اقدامات لازم برای آزادی فوری و بی قید وشرط اینجانب را هر چه زود تر عملی نمایند تا اینکه به آغوش خانواده و جامعه ام برگردم و سران ایران هم میدانند زندان تنها آثار منفی داشته و خواهد داشت.

لطفا از اقدامات انجام شده در این باره من را مطلع نمایید .

با احترام،

محمد امین آگوشی

سالن 12 زندان اورمیه

3 خرداد 1391

گزارش فوق به سازمانهای زیر ارسال گردید:

کمیساریای عالی حقوق بشر

گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل متحد

http://www.kurdpa.net/?id=6396&besh=dreje&fb_source=message#.UGBvCfJN5uU.facebook

http://hrdai.net/index.php?option=com_content&view=article&id=943:1391-03-27-08-46-55&catid=1:2010-07-21-10-18-57&Itemid=4